Szczegóły

Opublikowano: 25 kwiecień 2012

Odsłon: 1

Wspomnienie...
„Jak to możliwe,
Że ja...
Że mnie...
Ile słów nabrać,

Żeby wypowiedzieć wdzięczność...

Jak to możliwe,
Że ja...
Że mnie...
Ile słów nabrać,
Żeby wrazić miłość
Jak to możliwe...

By wyrazić naszą wdzięczność
Trzeba nam łąk przepełnionych kwiatami
Światła oślepiającego powieki
Serc wszystkich ludzi na świecie.
Najmniej słów
Te nigdy nie wystarcza..."

1 maja 2011 roku dane było mi być na placu świętego Piotra w Rzymie.

Do Italii przyjechaliśmy kilka dni wcześniej. 30 kwietnia późnym popołudniem przybyliśmy do Rzymu. Najpierw był spacer ulicami „ Wiecznego Miasta”. Rozświetlone ulice, tysiące plakatów z wizerunkami Jana Pawła II, powiewające flagi i ludzie z całego świata.

Od godziny 22.00 czuwaliśmy na ulicy prowadzącej na plac świętego Piotra. To była wyjątkowa noc – śpiew, modlitwa, troszku snu. Około 5.30 rano pozwolono wejść na plac świętego Piotra. Ogromny tłum ludzi, jak wielki ocean, powolutku przesuwał się ulicą Via della Conciliazione, aby poprzez „ bramki kontrolne "wejść do wyznaczonych sektorów.

Okazało się, że jesteśmy wyjątkowo blisko. Radość niezmierna. Wokół nas ludzie wszystkich narodowości świata. Wszyscy dla siebie życzliwi.
Prognozy pogody zapowiadały chłodny, deszczowy dzień, a tu słońce i piękne błękitne niebo.

Oczekiwanie... i w końcu ten najważniejszy moment – ogłoszenie Jana Pawła II błogosławionym. Trudno opisać tę chwilę słowami – radość i łzy. Poprzez łzy uśmiechaliśmy się , powiewały flagi i transparenty . Ogrom uczuć przebiegał przez całego człowieka, przez każdą cząstkę ciała.Drżenie serca. Nawet trudno było wykonać fotografię , gdyż miało się wrażenie , że w tym momencie uroni się coś wyjątkowego z tej chwili. Najlepszym fotografem okazało się serce, a fotografia, którą uczyniło – najcenniejszą.

Świętość zaczyna się , kiedy osoba zapomina o sobie i żyje dla bliźnich, ofiarując im samego siebie. Błogosławiony Janie Pawle II dziękuję.