Przykazania kościelne
- Szczegóły
- Odsłon: 3
To normy moralne obowiązujące w Kościele katolickim mające odniesienie do liturgii i Kościoła. Pierwsze wzmianki o istnieniu 5 Przykazań kościelnych sięgają XV wieku. Na przestrzeni lat był modyfikowane.
W 2002 roku Konferencja Episkopatu otrzymała zgodę od Kongregacji Nauki i Wiary, aby na terenie Polski Przykazania kościelne obowiązywały w następującym brzmieniu:
1. W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy Świętej i powstrzymywać się od prac niekoniecznych.
2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.
3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię świętą.
4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach.
5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.
W dniach 21 i 22 czerwca 2013 w Wieliczce odbywało się 362 Zebranie Plenarne Episkopatu Polski. W czasie tego zebrania biskupi przyjęli nowelizację IV przykazania kościelnego. W miejsce dotychczasowego przykazania, które brzmi: "Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach", przyjęto nowe : "Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymywać się od udziału w zabawach".
Oznacza to, że okres formalnego zakazu zabaw został ograniczony do Wielkiego Postu. Nie zmienia to jednak w niczym dotychczasowego charakteru każdego piątku jako dnia pokutnego, w którym katolicy powinni „ modlić się, wykonywać uczynki pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia siebie przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków, zwłaszcza zachowywać wstrzemięźliwość „ ( por. kan. 1249 – 1250 ). Wyjątkiem są jedynie przypadające wtedy uroczystości. Jeśli więc w piątek katolik chciałby odstąpić ze słusznej przyczyny od pokutnego przezywania tego dnia, winien uzyskać odpowiednią dyspensę.
Święto Miłosierdzia Bożego
- Szczegóły
- Odsłon: 1
Święto Miłosierdzia
obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli w II niedzielę Wielkanocną (zwaną niedzielą białą). W 1985 roku do kalendarza liturgicznego Archidiecezji Krakowskiej wpisał je listem na Wielki Post kardynał Franciszek Macharski. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce, a w dniu kanonizacji siostry Faustyny ( 30 kwietnia 2000r.) ogłosił to święto dla całego Kościoła. Inspiracją dla ustanowienia tego święta było pragnienie samego Jezusa, które przekazała siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: „ Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była Świętem Miłosierdzia” (Dz.299)
Pan Jezus określił także motywy i cele ustanowienia Święta Miłosierdzia. Czytamy w „ Dzienniczku „ ( Dz.699) – „ Pragnę, aby Święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W tym dniu otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski.”
„Święto Miłosierdzia Mojego wyszło z wnętrzności ( Moich ) dla pociechy świata całego.” ( Dz.1517)
Obraz Jezusa Miłosiernego.
To niezwykły obraz- ponieważ jego współautorem jest sam Pan Jezus, który właśnie w takiej postaci ukazał się siostrze Faustynie w celi płockiego klasztoru Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia –
22 lutego 1931 roku i według tej wizji polecił namalować swój obraz.
Czytamy w „ Dzienniczku „ ( Dz.47) – „ Wieczorem, kiedy byłam w celi ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady(...). Po chwili powiedział mi Jezus: „ Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na cały świecie.”
Pierwszy obraz Miłosierdzia Bożego powstał w 1934 roku, namalowany w Wilnie przez Eugeniusza Kazimirowskiego. W czasie II wojny światowej powstawały kolejne wizerunki, a wśród nich obraz pędzla Adolfa Hyły. Kopie tego obrazu – najbardziej znane , rozeszły się po całym świecie.
Koronka do Bożego Miłosierdzia.
13 września 1935 roku w Wilnie siostra Faustyna miała wizję anioła, który przyszedł ukarać ziemię za grzechy. Gdy zobaczyła ten znak gniewu Bożego zaczęła prosić anioła, aby się wstrzymał kilka chwil, a świat będzie czynił pokutę. W jednym momencie stanęła przed majestatem Trójcy Świetej i wówczas nie śmiała powtórzyć swego błagania. Ale gdy odczuła w swej duszy moc łaski Jezusa, zaczęła się modlić słowami wewnętrznie słyszanymi i zobaczyła, że kara została od ziemi odsunięta. Na drugi dzień, gdy była w kaplicy Pan Jezus jeszcze raz przypomniał jej te słowa i dokładnie pouczył, jak należy odmawiać tę modlitwę na zwykłej cząstce różańca.
Zasady odmawiania Koronki do Bożego Miłosierdzia.
(do odmawiania na zwykłej cząstce różańca )
Na początku:
„Ojcze nasz” ( 1 x)
„ Zdrowaś Mario „ (1x)
„Wierzę w Boga” ( 1x)
Na dużych paciorkach (1x)
Ojcze Przedwieczny, ofiaruję ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.
Na małych paciorkach ( 10x)
Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata.
Na zakończenie ( 3x)
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny zmiłuj się nad nami i nad całym światem.
Godzina Miłosierdzia.
Godzina śmierci Pana Jezusa, trzecia po południu to czas szczególny. W tej godzinie w duchu stajemy pod krzyżem Chrystusa, aby przez zasługi Jego męki błagać o miłosierdzie dla siebie i świata.
O trzeciej godzinie – powiedział Pan Jezus do siostry Faustyny w październiku 1937 roku w Krakowie – błagaj Mojego miłosierdzia szczególnie dla grzeszników, choć przez krótki moment, zagłębiaj się w Moim opuszczeniu w chwili konania. Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata całego. ( Dz.1320)
Godzina Miłosierdzia – nie chodzi tu o godzinę zegarową – 60 minut, ale o moment konania Jezusa na krzyżu, czyli o modlitwę o godzinie trzeciej po południu. Pan Jezus nie podał gotowej formuły modlitwy o godzinie 15.00, ale powiedział, że można odprawić Drogę Krzyżową, nawiedzić Najświętszy Sakrament, odmówić Koronkę do Bożego Miłosierdzia.
Przedmiotem tej modlitwy jest tajemnica męki Pańskiej. Modlitwa w Godzinie Miłosierdzia powinna spełniać następujące warunki: należy ją odprawić o godzinie trzeciej po południ, powinna być skierowana wprost do Jezusa, a w błaganiach należy odwołać się do zasług Jego bolesnej męki.
Duchowa adopcja dziecka poczętego
- Szczegóły
- Odsłon: 1
„Życie ludzkie jest święte i nienaruszalne w każdej chwili swego istnienia, także w fazie początkowej, która poprzedza narodziny . Człowiek już w łonie matki należy do Boga, bo Ten, który wszystko przenika i zna, tworzy go i kształtuje swoimi rękoma, widzi go, gdy jest jeszcze małym bezkształtnym embrionem i potrafi w nim dostrzec dorosłego człowieka, którym stanie się on w przyszłości i którego dni są już policzone a powołanie już zapisane w „ Księdze Żywota.”
(Jan Paweł II „ Evangelium Vitae”)
DUCHOWA ADOPCJA DZIECKA POCZĘTEGO
Ruch Duchowej Adopcji pochodzi z Fatimy , powstał po objawieniach, jako odpowiedź na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce.
W Polsce Dzieło Duchowej Adopcji rozpoczęli w 1987 roku w Warszawie w kościele Świętego Ducha , Ojcowie Paulini. Dzieło to miało być jedną z form wypełniania Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego. Duchową Adopcję propagowaną w Polsce pobłogosławił Jan Paweł II .
Zasady :
Jest to modlitewne zobowiązanie ( przyrzeczenie ) złożone najlepiej przy ołtarzu, podjęte przez konkretną osobę w intencji jednego dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Imię tego dziecka jest znane jedynie Bogu. Trwa przez dziewięć miesięcy. Na modlitwę Duchowej Adopcji składa się : jeden dziesiątek różańca świętego, specjalna modlitwa w intencji dziecka i jego rodziców, oraz dodatkowe postanowienie.
Jakie mogą być dodatkowe postanowienia :
Dodatkowymi postanowieniami może być dobrowolna ofiara czy wyrzeczenie, na przykład: częsta spowiedź i Komunia święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy , post.
Czy można podejmować duchową adopcję bez dodatkowych postanowień?
Tak. Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie ją podejmują.
Kto może podjąć duchową Adopcję?
Każdy – osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.
Ile razy można podejmować duchową adopcję?
Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
Co się stanie, gdy zaniedbało się modlitwę przez dłuższy czas?
Należy pamiętać o codziennym wypełnianiu przyrzeczeń , w razie krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni. Długa przerwa ( miesiąc, dwa... ) przerywa duchową adopcję.
Formuła przyrzeczenia:
Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci, wiedziony( a) pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych, ( ja,...........................) postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia .......................w Święto/ Uroczystość ...............
Biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu.
Postanawiam:
odmówić codzienną modlitwę w intencji nienarodzonego,
codziennie odmówić jedną tajemnicę różańca,
przyjąć nadto ( nieobowiązkowo ) postanowienia:
................................................................................
Modlitwa codzienna :
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Toba po narodzeniu, proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy zyciu, które ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.
Fragment Jasnogórskich Ślubów Narodu:
„Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady. Przyrzekamy Ci z oczyma utkwionymi w żłóbek betlejemski, że odtąd staniemy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego dziecięcia i każdej kołyski równie mężnie, jak nasi ojcowie walczyli o byt i wolność narodu, płacąc obficie krwią własną. Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieś, aniżeli śmierć zadać bezbronnym. Dar życia uważać będziemy za największą łaskę Ojca wszelakiego życia i za najcenniejszy skarb Narodu.”