Nabożeństwo czterdziestogodzinne nawiązuje do biblijnej symboliki liczby 40. Jest to nawiązanie do 40 godzin przebywania Jezusa w grobie i do 40- sto dniowego przebywania Jezusa na pustyni, czyli czterdziestu dni postu i modlitwy. Trudno określić czas powstania tej formy adoracji. Swoimi początkami sięga okresu późnego średniowiecza. W dzisiejszej formie pojawiła się pod koniec XVI wieku. Historycy liturgii przypisują jej autorstwo jezuitom. Inne źródła wskazują na św. Filipa Nereusza i św. Antoniego Marię Zaccario.
Z czasem to nabożeństwo przyjęło formę modlitwy błagalnej i ekspijacyjnej jako wynagrodzenie za grzechy karnawału. Ma ono przygotowywać wiernych do dobrego przeżycia czasu Wielkiego Postu. Jego istotą jest adoracja Najświętszego Sakramentu.
Nabożeństwo może rozpoczynać się w niedzielę poprzedzającą rozpoczęcie Wielkiego Postu i wówczas kończy się we wtorek wieczorem przed Popielcem lub może odbywać się przez trzy kolejne niedziele poprzedzające rozpoczęcie się Wielkiego Postu.
Błogosławiony Jan Paweł II mówił :” ... pięknie jest zatrzymać się z Nim i jak umiłowany uczeń oprzeć głowę na Jego piersi, poczuć dotknięcie nieskończoną miłością Jego Serca”. Pozostawajmy długo na klęczkach przed Jezusem Chrystusem obecnym w Eucharystii, pogłębiajmy naszą osobistą i wspólnotową kontemplację ...”
Nabożeństwo czterdziestogodzinne w naszej parafii:
niedziela – 1 lutego, 8 lutego, 15 lutego
Po Mszy św. o godz. 7.30 – adorują mężczyźni
Po Mszy św. o godz. 10.30 – adorują dzieci
Od godz. 14.00 – adorują kobiety.