1 listopada - Uroczystość Wszystkich świętych
to jedno z najbardziej radosnych świąt dla chrześcijan. W tym bowiem dniu wspominany wszystkich, którzy żyli przed nami i wypełniając w swoim życiu Bożą wolę osiągnęli wieczne szczęście, przebywania z Bogiem w niebie.
Kościół oddaje chwałę wszystkim świętym, tym oficjalnie uznanym i tym nie znanym z imienia. Ten dzień przypomina nam prawdę
o powołaniu każdego z nas do świętości , niezależnie od tego jaką drogą życia kroczymy. Uroczystość Wszystkich Świętych to święto Boga, który poprzez ludzi czyni tak wiele dobrego na świecie. Pokazuje, ilu ludzi mimo wszystko jest pośrednikami Boga w świecie.
Jak przed każdym świętem, robimy porządki – tym razem na grobach bliskich. Chryzantemy, zielone gałązki, znicze – to wszystko po to by stało się zadość tradycji, ale przede wszystkim by sercem pamiętać o tych, którzy odeszli. Jak ja przeżyję ten szczególny dzień? Pójdę na cmentarz, zapalę znicze, pomodlę się, może zapłaczę, zamyślę się. A może zapytam siebie co ja tu właściwie robię? Przecież to jeszcze nie mój czas?
Podstawowe pytanie tego dnia to : czy ja chcę być świętym?, czy chcę iść do nieba? Czy chcę być tam gdzie wszyscy są zakochani w Miłości, która się nie kończy, gdzie wszyscy są piękni, bo do Pana Boga są podobni.
2 listopada - Dzień Zaduszny
jest dniem modlitw za ludzi zmarłych. To wspominanie zmarłych potrzebujących jeszcze oczyszczenia, które mogą uzyskać przez modlitwę wiernych i Kościoła.
To także dobry czas do refleksji nad własnym życiem, do zadumy i przemyśleń. Tego dnia w szczególności” wobec tajemnicy rzeczy ostatecznych trzeba spojrzeć na wszystko głębiej, na bliźniego jak na tego, który odejdzie, na Boga, jak na Tego, z Kim mamy się spotkać.”
Tradycyjnie w Dniu Wszystkich Świętych i w Zaduszki odwiedzamy groby bliskich i znajomych, modlimy się, wspominamy, zapalamy znicze, kładziemy kwiaty.
Są to dni szczególnej łączności z tymi, którzy odwołani przez Boga, stoją na drugim brzegu.