Nabożeństwa majowe- „ majówki” – odprawiane wieczorami w kościołach, przy kapliczkach i przydrożnych figurach swoje początki na Wschodzie mają już w V wieku. Były to pieśni sławiące Maryję Pannę. Na Zachodzie nabożeństwo to pojawiło się na przełomie XIII i XIV wieku za sprawą hiszpańskiego króla Alfonsa X. On to zachęcał, aby wieczorami gromadzić się na wspólnej modlitwie przed figurami Maryi. W swoich wierszach opiewał błogosławieństwo miesiąca maja.
W 1549 roku w Niemczech ukazała się książeczka pod tytułem: „ Maj duchowy”, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi.
Historycznie za autora właściwych nabożeństw majowych uważa się ojca Ansolani, jezuitę(1713r).On to w kaplicy królewskiej codziennie w maju urządzał koncerty pieśni ku czci Matki Bożej, które kończyły się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Wielki propagatorem tej formy czci oddawanej matce Bożej był jezuita – ojciec Muzzarelli. Rozpowszechnił on nabożeństwo majowe w Rzymie i w Paryżu.
Papież Pius VII obdarzył nabożeństwo majowe pierwszymi odpustami, a papież Pius IX w 1859 roku zatwierdził obowiązującą do naszych czasów formę nabożeństwa, składającego się z Litanii Loretańskiej, Antyfony i uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. W Polsce pierwsze nabożeństwa zostały wprowadzone w 1838 roku przez jezuitów w Tarnopolu.
Litania Loretańska , która jest główną częścią nabożeństw majowych powstała prawdopodobnie już w XII wieku we Francji, zatwierdzona prze papieża Sykstusa V – 11 czerwca 1587 roku. Swoją nazwę zawdzięcza włoskiej miejscowości Loretto. Wzorowana była na Litanii do Wszystkich Świętych. Większość tytułów Matki Bożej, które występują w Litanii Loretańskiej pochodzi z modlitw Kościoła greckiego, zwłaszcza z „ Akatystu” – hymnu bizantyjskiego. Wezwania litanii można podzielić na trzy rodzaje: dogmatyczne, histriozoficzne i eschatologiczne.
Litania zawiera 49 tytułów Maryjnych, a w Polsce 50, gdyż 12 października 1923 roku po zatwierdzeniu liturgicznego święta Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, dołączono tytuł: „ Królowo Polskiej Korony”, przekształcony po II wojnie światowej na „ Królowo Polski”.